ผมนั่งอยู่บนเก้าอี้นวม หลังพิงหมอนพร้อมหนังสือที่ถืออยู่

ตรงข้ามโต๊ะมีคนที่ผมรักสามคน บางคนอ่านหนังสือ ส่วนคนอื่นก็ยุ่งกับโทรศัพท์

แสงแดดแผดเผาอยู่ข้างนอก แต่เราพักผ่อนหย่อนใจในห้องนั่งเล่นที่เย็นสบาย

ฉากหลัง คือ บรรยากาศที่ประดับประดาไปด้วยเสียงของจักจั่น ราวกับว่ามันเป็นตัวกำหนดจังหวะของชีวิต

เราอยู่ห่างไกลจากเมืองและเสียงที่จอแจ เราถูกล้อมรอบด้วยนาข้าวที่สงบ

เวลาผ่านไปราวกับกระแสของลำธารห่างๆ ที่เราชินฟังจนไม่สังเขตมันแล้ว

ทุกช่วงเวลาต้องมีตอนจบ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเวลายอมที่จะหยุดพักเพื่อเราสักครู่หนึ่ง

ในวันนี้ เราไม่ได้วางแผนที่จะทำอะไรเลย

แล้วคุณหล่ะ อะไรที่ทำให้คุณมีความสุขบ้าง