ผมเริ่มพยายามลดปริมาณขยะของตัวเองมาหลายเดือนแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่จะตรวจดูว่าผลเป็นอย่างไร แล้วอยากทำอย่างไรต่อไปให้ขยะของผมลดลงเรื่อยๆ

ได้ผลอะไรบ้าง

ช่วงนี้สถานการณ์เป็นอย่างนี้

• ผมเลิกใช้ถุงพลาสติกใหม่แล้ว ถ้าไปซื้ออะไรแล้วรู้ล่วงหน้าว่าจะต้องเอาของใส่ถุงพลาสติก ผมก็พกถุงเก่าของผมไป ไม่ว่าจะไปซื้อผลไม้ หรืออะไรอื่นๆ ที่ต้องการถุง แล้วผมปฏิเสธถุงใหม่ที่คนขายเตรียมให้ตลอด

• ผมเริ่มพกกล่องอาหารเวลาซื้ออาหารที่จะเอากลับบ้าน เช่น แก้วเพื่อเทเครื่องดื่มที่ร้านชาไต้หวัน ทัพเพอร์แวร์สำหรับใส่อาหารจากบุฟเฟ่ต์ แต่ผมก็ยังซื้ออาหารที่ห่อด้วยวัสดุที่สร้างมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อมบ่อยๆ

• ธรรมดาผมซื้อแค่ของที่จำเป็นเท่านั้น แต่เวลาซื้ออะไร ผมไม่ตรวจว่าของที่ผมจะซื้อใช้กระบวนการผลิตและห่อที่ดีต่อสิ่งแวดล้อมหรือเปล่า

ทำอะไรต่อไป

การเปลี่ยนวิถีชีวิตเป็นชีวิตไร้ขยะร้อยเปอร์เซ็นต์น่าจะต้องการการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ เพราะฉะนั้นมันไม่ใช่เป้าหมายของผมตอนนี้ อย่างไรก็ตามผมเป็นมนุษย์ ผมก็สามารถค่อยๆ ดัดนิสัยของตัวเองได้ ดังนั้นนี่คือเป้าหมายที่ผมตั้งใจจะถึงในปี 2561 นี้

• ผมจะเลิกสร้างขยะจากอาหารที่เอากลับบ้าน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป (วันที่ ๑๔ ม.ย. 2561) ถ้าผมอยากซื้ออาหารแบบนี้ ผมจะพกกล่องของผมตลอด ถ้าเจ้าของร้านปฏิเสธใส่กล่องที่ผมจะพก ผมก็จะไม่เอาอาหารกลับบ้านหรือจะไปซื้อกับข้าวที่ร้านอื่น

• ผมจะคัดเลือกผลิตภัณฑ์แบบหนึ่งที่ซื้อบ่อย ไม่ดีต่อสิ่งแวดล้อม และที่ไม่มีตัวแทนใดๆ แล้วก็ผมจะเรียนวิธีทำของนี้เอง ผมไม่ใช่คนหัวใสเหมือนพี่สาวที่ทำยาสีฟันเองได้ แต่ผมแน่ใจว่าต้องมีอะไรบางอย่างที่ผมจะทำเองได้แล้วที่จะใช้ได้แทนผลิตภัณฑ์ที่สร้างมลภาวะ

• ทุกครั้งที่ผมอยากซื้ออะไร ผมจะทำให้แน่ในก่อนว่าซื้อของมือสองแทนของใหม่ได้หรือเปล่า ถ้าซื้อของมือสองไม่ได้ ผมจะหาผลิตภัณฑ์ที่ดีที่สุดต่อสิ่งแวดล้อมในด้านกระบวนการผลิตและการนำมาใช้ใหม่ ในทางตรงกันข้าม ทุกครั้งที่ผมอยากทิ้งสิ่งอะไร ผมจะตรวจก่อนว่า จะให้คนอื่นได้หรือเปล่า การตรวจล่วงหน้าแบบนี้จะต้องติดเป็นนิสัย

ผมเลือกเป้าหมายดังกล่าวเพราะง่ายพอที่จะถึงได้ และจะช่วยให้ผมลดปริมาณขยะของผมได้พอดี

เอาล่ะ พยายามเข้าๆ นะ

อีกอย่างหนึ่ง ทำไมถึงอยากได้ชีวิตไร้ขยะ

(ระวังนะ ถ้าไม่ชอบความจริงที่ไม่มีใครอยากฟัง หยุดอ่านตรงนี้ดีกว่า)

ทำไมมีชีวิตไร้ขยะ เพราะความรู้คุณ ผมรู้สึกขอบคุณที่เกิดในโลกที่อยู่ในสภาพที่ดีเท่ากับโลกที่รุ่นเก่าได้

ผมเป็นส่วนหนึ่งของโลกใบนี้ ผมก็ต้องรับผิดชอบ ต้องพยายามทำให้โลกที่ผมเกิดจะอยู่ในสภาพที่ดีเท่ากันหรือที่ดีขึ้นสำหรับรุ่นหลัง

ทุกวันนี้ ขยะที่เราสร้างโดยต่อเนื่อง มีแต่ส่วนเล็กที่จะนำมาใช้ใหม่ได้ แล้วในส่วนที่จะนำมาใช้ใหม่ มีแต่ส่วนเล็กๆ ที่จะใช้ได้อีกร้อยเปอร์เซ็นต์ ส่วนที่เหลือจะก่อตัวเป็นแพขยะใหญ่ในมหาสมุทรหรือกองขยะที่ไกลจากสายตาของเรา หรือจะปนเปื้อนน้ำประปาและห่วงโซ่อาหาร วิถีชีวิตของต้นศตวรรษที่ ๒๑ นี้ (คือ ซื้อแล้วทิ้ง) ไม่ใช่วิถีชีวิตที่ยั่งยืน

ผมเป็นแค่น้ำหยดหนึ่งในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ ไม่ว่าผมจะทำอะไรและพยายามมากแค่ไหน ผมเปลี่ยนโลกที่มีประชากรเจ็กพันล้านกว่าคนไม่ได้ แต่อย่างน้อยผมจะเป็นหยดน้ำที่คิดและทำ